Τα παλαιότατα ίχνη της ιατρικής οδηγούν στην πρώτη περίοδο της ελληνικής ιστορίας. Ο πρώτος ευρωπαϊκός πολιτισμός, ο Μινωικός στην Κρήτη, κατείχε ήδη εδώ και 4.000 χρόνια σε υψηλό επλιπεδο την ιατρική και αυτό μαρτυρούν τα χάλκινα χειρουργικά εργαλεία στα κρητικά και ελληνικά μουσεία. Οι Μινωές γιατροί θεωρουσταν στον τότε γνωστό κόσμο οι κορυφαίοι και εργάζονταν ως οικογενειακοί γιατροί των Φαραώ στα αιγυπτιακά παλάτια.

Ο Ιπποκράτης ενώ ακόμα ζούσε τιμήθηκε πάρα πολύ, Ακόμα και σήμερα μπορεί κάποιος να οικογενειακή επισκεφθεί του πλάτανο, τον οποιον ο ιδιος ο Ιπποκράτης φύτεψε, και που κατά την παράδοση κατω από την σκιά του δίδασκε τουσ φοιτητές του. Αυτός ίδρυσε στο νησί Κω την ιατρική σχολή, η οποια προσπάθησε να εξηγήσει τις αρρώστιες με φυσικό-φιλοσοφικό τρόπο. Θεωρείται ο ιδρυτής της ιατρικής ως συστηματική-εμπειρική επιστήμη. Την οποια διαχώρισε από τις μαγικές-θρησκευτικές φαντασιώσεις, αλλά τις οποίες συναντάμε σήμερα με τη μορφή της λεγόμενης “πρακτικής ιατρικής” και ειδικα της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής. Ο Ιπποκράτης ζητούσε από τον γιατρό σωματική και ψυχική υγεία, ακέραιο χαρακτήκα, προσοχή και αναλυτική σκέψη.

(ο όρκος του Ιπποκράτη).

Το διδασκαλία του Ιπποκράτη, βοηθάει έναν γιατρό να εργάσεται συστηματικά για προσεκτική παρατήρηση, ερώτηση και εξετασή, για τη διαγνωσή του και θεραπεία, να κάνει πάντα αυτοκριτική και να ξαναρωτάει, (σε αντίθεση με τη σημερινή πρώτη επιλογή στο οικονομικό αποτέλεσμα) είναι εδώ και 2500 χρόνια δοκιμασμένες τεχνικές και αξιώματα της ιατρικής επιστήμης.